De beroemde etalages
Etaleuze in de etalage in Amsterdam aan het werk in 1980.
De etalages van de Amsterdamse Bijenkorf staan al decennia op eenzame hoogte in het Nederlandse etalagewezen, want ze zijn opvallend mooi, of mooi opvallend en soms alleen maar opvallend, schreef Jeanne Roos in het Parool van 15 oktober 1962. Daarmee eerde zij vormgever Benno Premsela, die na ruim twaalf jaar afscheid nam van de Bijenkorf, waar hij onder meer als Hoofd Etalages furore had gemaakt. De etalages van de Bijenkorf waren een trekpleister voor jong en oud: wie heeft er niet ooit als kind aan moeders hand ademloos naar die wonderbare wereld achter glas staan kijken?
In de Amsterdamse Bijenkorf worden ieder jaar zo’n zeshonderd etalages ingericht. Hun functie als communicatiemiddel veranderde geleidelijk in de loop der jaren. Bij de opening van de Amsterdamse Bijenkorf in1914 bijvoorbeeld waren de etalages uitsluitend bedoeld om te laten zien dat er in dit eerste warenhuis van Nederland een ongekende verscheidenheid aan artikelen verkocht werd.
De etalages van de Amsterdamse Bijenkorf staan al decennia op eenzame hoogte in het Nederlandse etalagewezen, want ze zijn opvallend mooi, of mooi opvallend en soms alleen maar opvallend, schreef Jeanne Roos in het Parool van 15 oktober 1962.
In korte tijd was de Bijenkorf van een eenvoudige galanteriewinkel uitgegroeid tot een warenhuis met een assortiment van tienduizenden artikelen, verdeeld over zo'n zeventig afdelingen. Maar omdat het winkelend publiek van buitenaf geen enkele notie had van wat er allemaal te koop was, moesten de etalages hen naar binnen lokken.
Al vrij snel groeide de etalage uit van blikvanger tot het medium bij uitstek om de attractiewaarde van het warenhuis te benadrukken. Vooral in de periode rond Sinterklaas en Kerst waren de feestelijke etalages, vaak met bewegende elementen, trekpleisters voor het hele gezin. Op een filmpje uit 1942 is te zien hoeveel werk het was om deze etalages te ontwerpen en in te richten.